Gedeelde grond is een reeks gesprekken met kunstprofessionals uit Vlaanderen. Waar dromen ze van? Waar maken ze zich zorgen over? In deze nieuwe aflevering praten we met Jong Gewei, een theaterplatform in Gent voor mensen van 16 tot en met 99 jaar. 16 tot 99, maar wel “met nadruk op jonge wolven”. Sofie Joye en Georgina del Carmen Theunissen – respectievelijk artistiek coördinator en één van de vijf coaches bij Jong Gewei – bespreken het werkproces van de organisatie, diversiteit op de scène en het belang van frictie.
Omwille van technische problemen is de opnamekwaliteit van het gesprek met Jong Gewei niet optimaal. Lees de samenvatting van het gesprek hieronder, of download de transcriptie. We zien de lancering van deze podcast als een testrit. Heb je zelf nog vragen, opmerkingen of een mening na het beluisteren van deze podcast? Laat het ons weten via communicatie@kunsten.be.
We proberen hier content te tonen van YouTube.
Kunsten.be gebruikt minimale cookies. Om inhoud te zien die afkomstig is van een externe site, kan die site bijkomende cookies plaatsen. Door de inhoud te bekijken, aanvaard je deze externe cookies.
Lees meer over onze privacy policy.
Jong Gewei wil de diversiteit van de straat naar de scène brengen. Iedereen is welkom om samen met professionele coaches te ontdekken waar hun creatieve talenten liggen en hoe ze daarop kunnen inzetten in een laagdrempelige, artistieke omgeving. Daar gaat vooral aandacht naar de noden van de deelnemers zelf: waar hebben ze zin in, wat hebben ze nodig, en wat kan Jong Gewei betekenen voor hen?
“Mede-eigenaarschap is belangrijk, dat je weet waar je in stapt. Verwacht bijvoorbeeld geen acteeropleiding, want dat zijn we niet”, legt Georgina del Carmen Theunissen uit. “Voor mij is dit in de eerste plaats een leerplek. Dat gaat over theater en toneel, maar ook over dansen en zingen. Affiniteit met artistieke taal, over disciplines heen. Dat leren gebeurt van vakmensen en coaches, maar ook met elkaar onderling. Omgekeerd leren wij als coaches ook van hen. Anderzijds zijn we een ontmoetingsplek. Dat gaat over het creëren van gemeenschappen met gelijkgestemde zielen. We kunnen een soort netwerk met elkaar maken. Ik voor jou, jij voor mij, wij voor elkaar. Dat is belangrijk op verschillende vlakken, sociaal en artistiek. Ten slotte is het een potentiële plek, een veranderlijke plek.”
Maar “de diversiteit van de straat naar de scène brengen”, hoe gaat dat nu in de praktijk? “Diversiteit is een containerbegrip. Ik zou meer willen toespitsen op laagdrempeligheid. Hoe kunnen we ons bewust zijn van verschillende referentiekaders waarin mensen artistiek werk leveren?”, aldus Georgina. “Ik denk dat als we ons bewust zijn van al die kaders – sociaal, etnisch, gender gebonden, financieel, … – je je organisatie ook op een andere manier gaat plannen. Je gaat je inhoud afstemmen op de diversiteit die binnenkomt. Ik vind nog steeds dat ons cultuurveld heel erg middenklasse is, heel erg wit en heel erg mannelijk. Hoe kunnen we in die systemen en cultuurhuizen, die op die kaders zijn ontworpen en ontwikkeld, de drempels herkennen? Neem bijvoorbeeld een kaartje van €30. Voor veel mensen is dat veel geld.”
“Mensen kunnen steeds instromen vanaf september, en dan gaan we eerst in gesprek”, legt Sofie Joye uit. “Wat is je noodzaak? Wat wil je voor jezelf uitzoeken binnen de podiumkunsten? Dan zijn er twee mogelijke trajecten. Enerzijds een collectief traject, dat eindigt na een werkweek en dat twee keer per jaar in een toonmoment uitmondt. Dat zijn de momenten waarop mensen echt samen toewerken naar een voorstelling. Anderzijds bestaat er voor mensen die dat collectief traject al een aantal jaar hebben gevolgd de optie om hun eigen artistieke stem verder te ontwikkelen. Dat individueel parcours loopt parallel met het collectieve, dus dat vraagt ook meer intensiteit en tijd van hen. Ze ontwikkelen een eigen artistieke stem. Het is eigenlijk een soort artistieke residentie die zij zelf mee vormgeven en waarin ze meer verantwoordelijkheid hebben. Daarin biedt Jong Gewei nog veel meer ondersteuning dan in het individuele traject, waarbij deelnemers zelf beslissen hoe ze hun budget spenderen, wanneer ze een coach nodig hebben, wat ze precies willen uitzoeken. De coaches zijn er nog altijd, alleen nemen zij niet langer het initiatief.”
Hoewel Jong Gewei een veilige omgeving wil zijn voor deze individuen, biedt het ook een uitdagende ruimte aan; frictie is belangrijk. “Als we kunnen overeenkomen dat de playground waarop we gaan spelen een plek is van nieuwsgierigheid, uitdaging en onvoorspelbaarheid, dan kan je samen met de anderen vertrouwen opbouwen”, vertelt Georgina.
Dat is voor Sofie ook een belangrijke reden waarom Jong Gewei bestaat, omdat ze die plek niet vaak meer terugvinden in de maatschappij. “Je zit heel snel in echokamers, in je bubbel of bij gelijkgezinden. Voor ons is het net de uitdaging om een groep mensen samen te brengen die niet per se iets met elkaar delen, behalve wat ze willen uitzoeken binnen de podiumkunsten. En de uitdaging die wij daarbovenop zetten is: je gaat het uitzoeken binnen de podiumkunsten, maar je zult hier geen kunstje leren, maar wel leren om inhoudelijk met elkaar in gesprek te gaan. En dat levert conflict op. Ondertussen zijn wij er om met jou dat conflict aan te gaan en het samen uit te zoeken.”
Gedeelde grond is een reeks gesprekken met kunstprofessionals uit Vlaanderen. Waar dromen ze van? Waar maken ze zich zorgen over? Kom meer te weten over de thema’s die leven en luister om de twee weken naar een nieuwe aflevering.
