Let me be your guide: kamermuziek van Vlaanderen & Brussel

Een korte who’s who van de Vlaamse kamermuziek ontwikkeld in het kader van Chamber Music America 2019.

In een essay over oude en nieuwe muziek – gepubliceerd in dit kleine boekje van Kunstenpunt – schrijft Rudy Tambuyser over de rijke traditie van kamermuziek in Vlaanderen. In onderstaand fragment noemt Tambuyser enkele voorbeelden.

“Deze rijke Vlaamse traditie in kamermuziek wordt zonder twijfel op het hoogste niveau gepresenteerd door het kwintet Het Collectief. Ook uit Brussel, en vanuit zijn geschiedenis verbonden aan Het Collectief, komt het grotere ensemble Oxalys, opgericht in het eerder magische cultuurjaar 1993 van Vlaanderen. Oxalys had qua geest en noten het Franse kamermuziekrepertoire van de late 19e en vroege 20e eeuw als uitgangspunt, maar breidde zijn werkterrein gevoelig uit.

Nog erg jong als ensemble, maar even veelbelovend, is het Taurus String Quartet. Vier doorgewinterde kamermuzikanten die, na bijna alle andere repertoires te hebben meegemaakt, besloten het koninklijke genre van de kamermuziek uitgebreid te verkennen.

Het Goeyvaerts Strijktrio, met thuisbasis in Sint-Niklaas, heeft de voorbije jaren een indrukwekkende weg afgelegd. Het legt zich toe op het grote repertoire van voornamelijk de late 20e eeuw. I Solisti del Vento, het geesteskind van topfagottist Francis Pollet, is van oorsprong een houtblazersformatie die in zowat alle stijlen thuis is. Ze hebben vele creaties op hun naam staan en houden zich de laatste jaren vooral bezig met muziektheater.

De meeste Vlaamse houtblazers van enige betekenis werkten ooit wel met I Solisti. Onder hen de uitstekende solisten Piet Van Bockstal (zie ook Ictus, deFilharmonie, en vele andere ensembles) en klarinettist Vlad Weverbergh – oprichter van het Antwerpse ensemble Terra Nova en meer recent vaak in het gezelschap van het Praagse Collegium 1704. Een uitzondering op die regel is Benjamin Dieltjens, ooit stichtend lid van Het Collectief en een van de meest veelzijdige musici in zijn discipline – hij speelt barok op bassethoorn tot avant-garde op moderne klarinet, van concerto’s voor orkeststukken (bij deFilharmonie) tot kamermuziek. Hij vormt een duo met zijn broer Thomas Dieltjens en is zonder twijfel een van de meest opmerkelijke en gerespecteerde pianisten van zijn generatie.

Nu we aan het front van de pianisten zijn aangekomen, noemen we hier zeker Julien Libeer, een van die zeldzame jonge mensen die succesvol lijken te zijn in de wereld van de piano’s zonder deel te nemen aan competities. Hij mag zich een protegé van de grote Maria João Pires noemen.

Een paar jaar ouder zijn Nicolas Callot en Lucas Blondeel, die overigens de toepasselijke naam Pianoduo Callot-Blondeel vormen. Beide pianisten zijn ook fervente begeleiders en zijn de laatste jaren steeds meer geïnteresseerd in historische piano’s.

Uit dezelfde – laten we zeggen Antwerpse – vibe, komt Nikolaas Kende, zoon van de Hongaars-Belgische legende Levente Kende, en professor aan het Antwerps Conservatorium. Hij vormt een kamermuziekduo met de uitstekende violiste Jolente De Maeyer.

Met al deze nadruk op vertegenwoordigers van de jongere generatie, mogen we de meer gevestigde orde niet vergeten – niet zelden de instructeurs van de eerstgenoemden: de al genoemde Jan Michiels; Piet Kuijken, volgens zijn familietraditie vooral geïnteresseerd in historische piano’s; de internationale autoriteit  van Schumann en Brahms en fantastische begeleider Jozef de Beenhouwer.”